NOTE: This review contains spoilers!
Ninosca is a film directed by Peter Torbiömsson through his camera lens for forty years. The film starts with a general scene of the protagonist, Ninosca, walking on the rooftop of her new house and drinking her morning coffee while she watches the sunrise from behind the San Fernando mountains in Nicaragua, Central America.
Ninosca is from a family of campesinos and the only girl among her siblings. She grew up during the civil war in Nicaragua along with the machismo environment that predominates in Central American countries and others. However, she is determined to be independent from her parents and husband.
At age of 17 she falls in love with Tinoco. They get married and have two children, a girl and a boy. Ninosca becomes a housewife and thus she does not go to study, but later when she wants her freedom, she decides to do everything she can to be free. She expresses “I didn’t get to study, because I lived his life”. Beside not being free, Ninosca also faces domestic abuse from her husband to which she is not silent. In the kitchen of the house, she describes to her family with tears in her eyes the way she is treated by her husband.
Regardless of her pain, Ninosca does not give up helping Tinoco- her husband to feel at home with her family. He is depressed and expresses that he wants to commit suicide. She is beside him at every moment. After so much insisting from his part, they move to Leon, his hometown. They both work, however; Ninosca is the one that maintains the family. This gives her the power to demand Tinoco to also help with the expenses of life. In a scene with the children, she demands her husband to pay for the school fee.
During the years, Ninosca realizes she needs the independence that she has dreamed since she was a girl. She leaves her marriage and takes the children to San Fernando, where she communicates her decision to migrate to Spain. This is a heart-breaking moment for all. Her son cries but nothing is said. This scene is a break of one gender stereotype.
In Spain Ninosca works hard and experiences injustice from some employers, which is a story of many immigrants like her. However, with the hope to reunite with her family Ninosca copes day by day. After seven years in Spain, she travels back home.
The movie evolves topics that are currently part of life of many women around the globe. Machismo, domestic violence, loss of independence, migration, abuse from employers, and the separation from their children. However, the movie also shows us that we can be strong and determine not to give up on our dreams.
Nicosca knows that many women share her story, thus she gives a message: “The first time a man disrespects you with his hands, It’s a goodbye”.
***
Shirlene Green Newball is a freelance journalist, blogger, and communicator in the field of interculturality. Follow her at https://womenwheel.com/
Huom. tämä arvio sisältää juonipaljastuksia!
Ninosca on elokuva, jota ohjaaja Peter Torbiörsson kuvasi 40 vuoden ajan. Elokuvan alkukohtauksessa päähenkilö Ninosca astelee uuden talonsa kattotasanteella aamukahviaan juoden ja katsellen auringon nousua San Fernandon vuorten takaa Nicaraguassa, Keski-Amerikassa.
Ninosca on maalaisperheestä ja sisarusparvensa ainoa tyttö. Hän varttui Nicaraguan sisällissodan ja Keski-Amerikassa vallitsevan machokulttuurin keskellä. Hän haluaa kuitenkin päättäväisesti itsenäistyä vanhemmistaan ja aviomiehestään.
17-vuotiaana hän rakastuu Tinocoon. He menevät naimisiin ja saavat kaksi lasta, tytön ja pojan. Ninoscasta tulee kotiäiti eikä hän siksi opiskele, mutta kun hän myöhemmin haluaa vapautta, päättää hän tehdä kaikkensa sen saadakseen. Hän kertoo: “En voinut opiskella, koska elin mieheni elämää.” Paitsi ettei Ninosca ole vapaa, hänen miehensä pahoinpitelee häntä, mistä Ninosca kieltäytyy vaikenemasta. Talon keittiössä hän kertoo perheelleen kyyneleet silmissään, miten hänen aviomiehensä kohtelee häntä.
Kärsimyksestään huolimatta Ninosca yrittää auttaa miestään Tinocoa tuntemaan olonsa kotoisaksi Ninoscan perheen luona. Tämä on masentunut ja sanoo haluavansa tappaa itsensä. Ninosca on miehensä tukena koko ajan. Tinocon vaatimuksesta he lopulta muuttavat tämän kotikaupunkiin, Leóniin. He molemmat käyvät töissä, mutta Ninosca on se, joka elättää perheen. Näin hänellä on valtaa vaatia Tinocoa osallistumaan elämisen kustannuksiin. Eräässä kohtauksessa, jossa myös lapset ovat mukana, hän vaatii miestään maksamaan näiden koulumaksun.
Vuosien varrella Ninosca huomaa kaipaavansa itsenäisyyttä, josta hän on pikkutytöstä asti haaveillut. Hän jättää miehensä ja vie lapset San Fernandoon, missä hän kertoo päätöksestään muuttaa Espanjaan. Hetki on musertava kaikille. Hänen poikansa itkee, mutta ei sano mitään. Kohtauksessa rikotaan yksi sukupuolistereotypia.
Espanjassa Ninosca tekee kovasti töitä, ja jotkut työnantajat kohtelevat häntä epäoikeudenmukaisesti, minkä monet muutkin hänen kaltaisensa maahanmuuttajat ovat joutuneet kokemaan. Toivo perheen luokse palaamisesta saa Ninoscan kuitenkin selviämään päivästä toiseen. Seitsemän Espanjassa vietetyn vuoden jälkeen hän palaa kotiin.
Elokuva käsittelee aiheita, jotka ovat osa monen naisen elämää ympäri maailman: machokulttuuria, perheväkivaltaa, itsenäisyyden menettämistä, maasta toiseen muuttamista, työntekijöiden hyväksikäyttöä ja omista lapsista eroon joutumista. Se kuitenkin myös osoittaa, että voimme olla vahvoja ja pitää kiinni unelmistamme.
Ninosca tietää, että monet naiset jakavat hänen tarinansa, ja siksi hänen viestinsä on: “Jos mies käy sinuun käsiksi, se on kerrasta poikki.”
***
Shirlene Green Newball on vapaa toimittaja, bloggari sekä monikulttuurisen viestinnän asiantuntija. Seuraa häntä: https://womenwheel.com/
Ninosca es una película dirigida por Peter Torbiömsson a través del lente de su cámara durante cuarenta años. La película comienza con una escena general de la protagonista, Ninosca, caminando en la azotea de su nueva casa y tomando su café matutino mientras observa el amanecer desde detrás de las montañas de San Fernando en Nicaragua, Centroamérica.
Ninosca es de una familia de campesinos y la única niña entre sus hermanos. Creció durante la guerra civil en Nicaragua junto con el ambiente machista que predomina en los países centroamericanos y otros. Sin embargo, está decidida a ser independiente de sus padres y de su marido.
A los 17 años se enamora de Tinoco. Se casan y tienen dos hijos, una niña y un niño. Ninosca se convierte en ama de casa y así no va a estudiar, pero luego cuando quiere su libertad, decide hacer todo lo posible para ser libre. Ella expresa “No llegué a estudiar, porque viví su vida”. Además de no ser libre, Ninosca también enfrenta abusos domésticos por parte de su esposo ante los que no guarda silencio. En la cocina de la casa, le describe a su familia con lágrimas en los ojos cómo la trata su marido.
Independientemente de su dolor, Ninosca no deja de ayudar a Tinoco, su marido, a sentirse como en casa con su familia. Él está deprimido y expresa que quiere suicidarse. Ella está a su lado en todo momento. Después de tanto insistir por su parte, se trasladan a León, su ciudad natal. Ambos trabajan, sin embargo; Ninosca es la que mantiene a la familia. Esto le da el poder de exigir a Tinoco que también la ayude con los gastos. En una escena con los niños, ella le exige a su esposo que pague la matrícula escolar.
Con el paso de los años, Ninosca se da cuenta de que necesita la independencia que soñaba desde niña. Deja su matrimonio y se lleva a los niños a San Fernando, donde comunica su decisión de emigrar a España. Este es un momento desgarrador para todos. Su hijo llora pero no dice nada. Esta escena es una ruptura con un estereotipo de género.
En España, Ninosca trabaja duro y sufre la injusticia de algunos empleadores, que es una historia de muchos inmigrantes como ella. Sin embargo, con la esperanza de reencontrarse con su familia, Ninosca se las arregla día a día. Después de siete años en España, viaja de regreso a casa.
La película desarrolla temas que actualmente forman parte de la vida de muchas mujeres en todo el mundo. El machismo, la violencia doméstica, la pérdida de la independencia, la migración, el abuso por parte de los empleadores y la separación de sus hijos. Sin embargo, la película también nos muestra que podemos ser fuertes y decidir no renunciar a nuestros sueños.
Nicosca sabe que muchas mujeres comparten su historia, por eso da un mensaje: “La primera vez que un hombre te falta al respeto con las manos, es un adiós”.
***
Shirlene Green Newball es una periodista independiente, bloguera y comunicadora en el campo de la interculturalidad. Síguela en https://womenwheel.com/
Ninosca é um filme dirigido por Peter Torbiömsson através da sua lente fotográfica durante quarenta anos. O filme começa com uma cena geral da protagonista, Ninosca, caminhando no telhado da sua nova casa e tomando seu café da manhã enquanto observa o nascer do sol atrás das montanhas de San Fernando na Nicarágua, na América Central.
Ninosca é de uma família de camponeses e a única menina entre os seus irmãos. Ela cresceu durante a guerra civil do país, juntamente com o machismo predominante nos países da América Central e entre outros. No entanto, ela está determinada a ser independente dos seus pais e marido.
Aos 17 anos, ela se apaixonou por Tinoco. Eles se casaram e tiveram dois filhos, uma menina e um menino. Ninosca tornou-se dona de casa e assim acabou não podendo estudar. Mais tarde, quando quis a sua liberdade, decidiu estudar. Ela expressa “não consegui estudar, porque vivi a sua vida”. Além de não ser livre, Ninosca também enfrentou abusos domésticos por parte do seu marido, aos quais não se calou. Na cozinha da casa, ela descreve à sua família com lágrimas nos olhos a forma como é tratada pelo marido.
Independente da sua dor, Ninosca não desiste de ajudar Tinoco a se sentir em casa com sua família. Ele está deprimido e expressa que quer cometer suicídio. Ela está ao seu lado em todos os momentos. Depois de tanta insistência da sua parte, mudam-se para Leon, a sua cidade natal. Ambos trabalham, no entanto; Ninosca é quem mantém a família. Isto lhe dá o poder de exigir que Tinoco também ajude com as despesas de casa. Numa cena com as crianças, ela exige ao seu marido que pague a mensalidade escolar.
Durante os anos, Ninosca percebe que precisa da sua independência, com a qual sonha desde menina. Então, ela deixa o seu casamento e leva os filhos para San Fernando, onde comunica a sua decisão de migrar para Espanha. Este é um momento de grande desgosto para todos. O seu filho chora, mas nada é dito. Esta cena é uma quebra dos estereótipos de um só género.
Na Espanha, Ninosca trabalha arduamente e vivencia injustiça de alguns empregadores, o que reflete a história de muitos imigrantes assim como ela. No entanto, com a esperança de se reunir com a sua família e ter a sua terra para plantar café, Ninosca segue batalhando, dia após dia. Após sete anos na Espanha, ela viaja de volta para casa.
O filme desenvolve temas que fazem parte da vida de muitas mulheres atualmente no mundo todo. Machismo, violência doméstica, perda de independência, migração, abuso dos empregadores, e a separação dos seus filhos. No entanto, o filme também nos mostra que podemos ser fortes e nos determinar a não desistir dos nossos sonhos.
Nicosca sabe que muitas mulheres compartilham de sua história, pelo que dá uma mensagem: “A primeira vez que um homem lhe desrespeita com as mãos, é um adeus”.
***
Shirlene Green Newball é jornalista freelancer, blogueira e comunicadora no campo da interculturalidade. Siga-a em https://womenwheel.com/